BOŞİMİŞ
Bir zamanlar bende sen gibi koşardım
Yaşlanınca dizlerim taşımadı,tuş oldum
Zevk vermiyor,yemekten aştan oldum
Damağımın tadı bile boş imişoğul
Koca konağın odaları bana zindan
Hayal çok,haber yok kırdan çayırdan
Hiç bir şey geçmez kapıdan bacadan
Hayatın neşesi boş imiş oğul
Canım istiyor çeşmeden su içmeyi
Gözlerim kocaman kaya görüyor taşları
Kimseler yok ki olsun bana yol arkadaşı
Gözdeki fer, ayaktaki derman boş imiş oğul
Güneş yakıyor odayı bedenim ısınmıyor
Çok giyiniyorum yün kazak bile ısıtmıyor
Çoğu zaman yorgan döşek bile yetmiyor
Hayatımın sonu dönemi kış imiş oğul.
Gözlerim artık çatal kaşığı görmüyor
Ellerim titriyor kaşık ağzıma girmiyor
Canım çok istiyor kimse yanıma gelmiyor
Hayatımın sonu yanlızlık imiş oğul
Hayal ederim geçmişimi, bakarım
Ufak şeyler için dünyayı yakardım
Biliyorum çocuklaştım çok beterim
Hayatın sonu nahoş imiş oğul
Ergün derki bana hakkınızı helal edin
Bu dünyada çok kederlendim dertlendim
Anlıyorum ki bu hayattaki son dönemim
Hayatın sonu mezarlık imiş oğul.
Bir Cevap Yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.