www.cavdarli.org

Değerli büyüğümüz emekli öğretmen Enis TEK , 2009 yılına kadar  vefat eden köylülerimizi yad etmek, her daim hatırlamak için kendilerine birer dörtlük yazmış. Öğretmenim eline, yüreğine, kalemine sağlık. Bana da  sadece paylaşmak kaldı.

Mustafa Faruk ALTUN

Köyüm Çavdarlı’da çocukluğumdan bugüne birebir yüz yüze gelip tanıma fırsatını bulduğum fakat bugün aramızda olmayan vefat etmiş olan köyümüz erkekleri için aşağıdaki dörtlükleri  yazdım. O muhterem saygıdeğer rahmetli insanlarım bu dörtlüklerimle anmaya çalıştım.

Biraz esprili biraz da kendi üsluplarıyla doğal olsun diye bir şeyler karalamış oldum. Yanlış anlaşılmayacağı umuduyla ve yakınlarının da affına sığınarak sürçü lisan etmişsem afola.

Yazmış olduğum mahalle adları lakap harf ya da kelime ifadeleri tamı tamına tutmayabilir

Not; 2009 tarihinde kurgulanmıştır

2009 tarihinden sonra vefat edenler düzenlemede yoktur

En derin saygılarımla hepsini rahmetle anarım.

Enis TEK

 

AKALTUN AİLESİ (DEDNAGİL)

Dost gibi bilmiştir her gördüğünü

Sorunlar olsa da çözer düğümü

Kimi şaka kimi ciddi oyunu

Gönüllerde hoştur Ali Rıza ağabey

 

Ertan son zamanda darda kalmıştı

Amansız hastalığa yakalanmıştı

Belli ki ömrü sona ermişti

Bir anda umutlar gözyaşı oldu

 

ALTUN AİLESİ (DEMİRCİGİL)

Molla Yusuf Dede Soski dedemiz (1869-1955)

Osmanlı’dan gelen eski dedemiz

İleriyi gören bir aydınımız

Köyümüze büyük hizmetler vermiş

 

Muzaffer amcanın ağır halleri

Neşeli neşeli geçti günleri

Çabukça da olsa güzel sözleri

Dillerde dolaşır benim köyümde

 

Rahim amca koyun kuzu peşinde

Otlatır de yüce Dağlar başında

Tat bulurdu ekmeğin aşında

Lezzete doyulmaz benim köyüm de

 

Rasim amca havasını bulurdu

Büyüye küçüğe selam verirdi

Bu dünyadan nasibini alırdı

Bugünden yarına benim köyümde

 

Haydar amca ağır ağır oturdu

Örnek verip hikayeler bitirdi

O ne sabır o ne güzel hatırdı

Kalpten kalbe yol ver benim köyümde

 

Haşim amca yanlış yapma diyordu

Sözünü bilmeden atma diyordu

Koyunu sığıra katma diyordu

Hesabını iyi bil benim köyümde

 

Şaban amca dururuz en iyi karar

İneğinin fiyatını komşuya sorar

Kanayan yarayı anında Sarar

Akıllı konuşur benim köyünde

 

Mecit Altun benim bibimin oğlu

Toprağa gideli seneler oldu

Geriye yeğenler torunlar kaldı

Sağlara selamet benim köyüm de

 

Fahamettin Altun valilerin hası

Kibirlenme yoktu yoktu havası

Hiç kimseyle olmamıştı kavgası

Nice dehalar var benim köyümde

 

Süreyya Altun Tarsus savcısı iken

Hainler genç yaşta vurdular erken

O da şehit oldu hizmet ederken

Adı yaşanacak benim köyümde

 

Büyük dedesinin ismini aldı

Artvin’den kalkıpta başkente geldi

Amansız hastalık onu da buldu

Yattığın yer cennet nur Yusuf Altun

 

Remzi Altun yürek yaralar oldu

Gökteki yıldızlar sarardı soldu

Kötü bir geceydi acayip haldı

Bir sevda götürdü karanlıklara

 

Bir meraklı bakış bir suskun hayat

Kendi aklımızı yıllar boyunca

Kalmadı hayatta ne lezzet ne tat

Ali Osman amca küstü de gitti

 

Fevzi Altun bazen rahatsız oldu

Kimi köye kimi Bursa’ya döndü

Orhangazi benim mekanım dedi

Mezarı orada orada yatıyor

 

Ahmet amca yüreğinde insandı

Güç kuvveti bileğinde insandı

İyi dostu fevkalade insandı

Sadık dostu olan toprağına gitti

 

Azmi Altun hep doğruyu söylerdi

Tatlı tatlı sohbetini eylerdi

Koştururdu köye hizmet ederdi

Nice nice hizmet benim köyümde

 

AYDIN AİLESİ (HOCAGİL)

Tarih kırksekiz de nehal olmuştu

İbrahim amcanın kalbi durmuştu

Oğlum Mülazime tomruk vurmuştu

Böyle bir acıyla yıkılıp gitti

 

Molla Yakup amca köy imamı

Herkese dost sağlamıştı güveni

Şimdi Bursa’da Turan köyde mezarı

Doğup yaşadığı yerler bir başka

 

Sağlık memuruydu Artvin merkez’de

İyi Güven bırakmıştı herkeste

Sofra dolu ekmeğini yedik evinde

O da toprağının yolcusu oldu

 

Necat ağabeyin Murgul çabası

Boşa gitmemişti hayat kavgası

İçten içe kemirilmiş doğrusu

O da yine kara toprağa gitti

 

Adem ağabeyin kükremiş hali

Son zamanda kalmamıştı mecali

Elbet bu dünyaya bel bağlanmaz ki

Nice insanları alıp götürdü

 

Nuri Aydın başka ev satın aldı

Oturduğum mahalleden ayrıldı

İyi geçim sağlayın yaşayın dedi

Vasiyeti oğlu çocuklarına

 

ÇETİN AİLESİ( KAYABEGGİL)

Aslan Çetin dede nur sakallıydı

Alttan alttan güler çok şakacı ydı

Bu insanlar başımızın tacıydı

Bir rüya misali onlar da gitti

 

Yusuf amca yalnız işler yapardı

Külek alır koyunları sağardı

Oğlum bir yakaya çıkamaz derdi

O günlerden bu günlere gelindi

 

DEDE AİLESİ (ÇİVZEGİL)

 Halil amca şık ve temiz giyerdi

Elleri arkada kibar gezerdi

Yavaşça konuşur dili şekerdi

Ne tatlı olurdu o sohbetleri

 

Mehmet amca nice acılar gördü

Oğlu Dilaver’i toprağa verdi

Bu acıya bir de kardeş eklendi

Yaşamak bir yana ölmek bir yana

 

Üzeyir amcanım alttan bakışı

Sözlerinde bir acayip çıkışı

Ömür bitmiş çıkamıyor yokuşu

Hayat böyle gelmiş böyle gidiyor

 

Osman amca bir tarihin öyküsü

Atatürk’ü anlatırdı doğrusu

Çağrıyı iyi yapar yüksekti sesi

Komşular bir anda duyu verirdi

 

Ömer amca haberleri verirdi

Her konuda mutlak bilgisi vardı

Katiyen başkası olamaz derdi

Sohbeti bir yana sözü bir yana

 

Muhammed amcadan ezan sesi var

Müezzinlik yapar hoş nefesi var

Etrafa bakınır dostları arar

Gönüller hoş olur namaz içinde

 

Ahmet amca ta Aydın’a göç etti

İşler nasıl olur diye dert etti

Doğup büyüdüğü yeri terk etti

Günler gelip geçti merak içinde

 

Celal ağabey yarın için umutlu

Yüzü dayım güler sohbet tatlı

Ecel gelip Murgul yolunda tuttu

Dünyadan koparıp alıp götürdü

 

Ali Dede demir dövdü ter döktü

Yıllarca hayatın kahrını çekti

Bu ne uğraş bu ne yaman emekti

Hepsi de bir anda yok olup gitti

 

Yusuf Dede azim ile çalıştı

Hedefine amacına ulaştı

Sonunda Antalya ilini seçti

Ankara’da ani kazada gitti

 

İsmel amca alat kuyusundayken

Zorlu hayat geçim kavgasındayken

Ecel gelmiş gaflet uykusundayken

Bir göçük altında kalarak gitmiş

 

DEMİRPEHLİVAN AİLESİ (SULOGİL)

Sofu dayı uzun boylu adamdı

Aslan yürekliydi soylu adamdı

Ardahan Şavşat ta bir ulu candı

Kimler gelip geçti benim köyümden

 

Haylı yıllar İncirliova’da kaldı

Belediyede yetkili oldu

Hayat kavgasında Çok emek verdiği

Köyü çok özlerdi Remzi ağabey

 

Reşit dayı Sakire’nin yolunda

Balta omuzunda kazma belinde

İyi bir samanlık yaptığı sonunda

O da bir yangında kül olup gitti

 

Dursun amca demir gibi pehlivan

Yoktu onun gibi taşı kaldıran

Toprağa vermiş ki yiğit bir civan

Acısı içinde hep dolu gitti

 

Toprağı kazdıkça kendini buldu

Hiç durmadı gece gündüz yoruldu

En sonunda bir hiç yere vuruldu

Eşiyle beraber Süleyman amca

 

Kav çakmak tütünü cebinde oldu

Sigara yakınca kafayı buldu

Keyifle mercimeği fırına verdi

İlahi alemdin sen Osman amca

 

Akranları zar sepette geldiler

Alta koyup üzerinde durdular

Islattılar cin çık buradan dediler

Çıkmıyorum dedi Mahmut ağabey

 

Hakim nerede diye bizden sordular

Babasıyla hasta gitti dediler

Erzurum’dan kara haber aldılar

Aktı gözyaşları aktı da gitti

 

İkindi zamanı dolu yağarken

Daha ben çocuktum şimşek çakarken

Sancı yakalamış yolda giderken

İlimdar ağabey koptu da gitti

 

Günler nasıl gelip geçti bilinmez

Ne kadar yaşarsan menzil alınmaz

Bu dünyanın akibeti sorulmaz

Böyle gelip gitti Hasan ağabey

 

Bin dokuz yüz elli yılında

Hayli yorgun düştük yayla yolunda

Mola verdik Tavkalanın başında

Gürbüz ile kalakaldık bir zaman

 

Sefer amca zor işlere direndi

Çok çalıştı bileğine güvendi

Sonunda İzmit’e bir bilet aldı

Kendi orada eşi köyde yatıyor

 

EVRAN AİLESİ (KEZOGİL)

Kırmızı kehribar tesbihi vardı

Gönüller hoş eder kibar gezerdi

Hikayeler dizer türkü söylerdi

Sazının telinde var Behçet amca

 

Nevzat amca harman etti düz oldu

Yurtiçi çevirdi hemen yüz oldu

Zaman çabuk geçti işler tez oldu

Bu titizlik bu meşakkat ne diye

 

Sözü saklamayıp yüze söyleyen

Büyükle küçükle gönül eğleyen

Zevkine yaşayıp bir devran süren

Bizim  Çivlikte var Serdar amca

 

İlyas amcanım hoş nefesini

Hikaye kesikbaş kan kalesini

Okur iken duymalı ydın sesini

Öyle aldırmışki yaşıyor gibi

 

Güzel türkçesiyle tatlı sohbeti

Gönlü çok hoşçaydı hoş muhabbeti

Alette konuşmaz yoktu kıybeti

Hep hatırlanırsın Fahri ağabey

 

Nevrak Evran hayat boyu suskundu

Sanırsın ki bu hayata küskündü

Nice zorluklara azmiyle yendi

Dürüstçe kazanç var benim köyüm de

 

Hayatın zorluğu kırdı belini

Bağlamıştı ayağını elini

Sonunda üzdü sevenlerini

Alifer bağrına kor bastı gitti

 

GÜMÜŞ AİLESİ (DADAŞGİL)

Rıza amca karşı karşı bakardı

Bir günde üç ambar söker yapardı

Bu insanlar hoştu o ne günlerdi

Geçen günler şimdi bir anı oldu

 

Davut amca düzgün bir duvar örmüş

Duvar yükseldikçe merdiven kurmuş

Ustalık sanatı dededen kalmış

Kolaylık başkadır zorluk bir başka

 

Mirza amca hem yorulmuş hem koşmuş

Atına deh demiş dağlardan açmış

Ucuz olan hayat ile savaşmış

Dağı başka düzü başka demeden

 

İbrahim amcanın dor atı vardı

Timar eder arpa ile beslerdi

Ardahan’a armut panda çekerdi

Elimizde para bulunsun diye

 

İskender amcayı babamdan sordum

Oğlum dedi ondan çok iyilik gördüm

Bir kardeş gibiydik çok da severdim

O da iyi yıllar önce göç edip gitti

 

Durso amca av yerine geliyor

Ayı saldırıyor darda kalıyor

Çok yerinden ağır yara alıyor

Komşularda bir telaş bir koşuşturma

 

Eğitime ışık yakanlardan dı

Elidüzgün kalem tutanlardan dı

Halk ile beraber olanlardan dı

Şemsettin ağabey geldi de gitti

 

Nevzat Gümüş Kırıkkale’ye geldi

Bütün uğraştığını işine verdi

Makine kimya’dan emekli oldu

Yazarlık var şairlik var sonunda

 

Şükrü ağabey kravatsız gezmezdi

Hatır yıkmaz gönülleri kırmazdı

Milli eğitime emekler verdi

Çavdarlı ya selam saldı da gitti

 

Cafer iki yılda eridi bitti

Kimi sandalyede kimi de yattı

İyileşirim diye çok umut etti

Amansız hastalık aldı da götürdü

 

Topuz amca doksanını geçmişti

Gönüllerde çiçek gibi açmıştı

Karlı bir havada yola çıkmıştı

O da Bursa Hamitler de yatıyor

 

Seher nine oğlum oğlum diyordu

Acılar içinde zor gün yaşıyordu

Acımasız hayat zulüm ediyordu

Oğlu Binali yi aldı götürdü

 

Şah İsmail birden bire eridi

Kocaman bedeni azıcık kaldı

Ecel gelip birden kapıyı çaldı

Onun da Mezarı İnegöl’dedir

 

Burhanettin son yaz köye ulaştı

Helalleşip dağı taşı dolaştı

Bu ne zulüm dertti ne kötü işti

Gencecik ömrünü alıp götürdü

 

Tufan amca kararını vermişti

Göç ederek Ardanuca gelmişti

Acı tatlı nice günler görmüştü

Onun da mezarı Bursa’da şimdi

 

KAYA AİLESİ (MAHAGİL)

Paşa amcayı az hatırlıyorum

Kaya amcayı iyi tanıyorum

Gelip geçenlere rahmet diyorum

Yerleri Nur olsun tüm geçmişlerin

 

Abbas eğitmen cesaretliydi

İyi bir dostu yürekliydi

O samimiyetler geride kaldı

İnsanlar bir başka haller bir başka

 

Haşim amca değirmenden gelmiyor

Tahıl öğütüyor taşı dönüyor

İskender amcaya haber veriyor

Komşuların işin yolunda gitsin

 

Nedim amca durur durur oyalar

Sözlerinin nakış nakış boyalar

Amcaoğlu Hilmi İshak Kayalar

Bilmem bu sözleri duyuyorlar mı

 

Nuri Kaya hep çalıştı yatmadı

Bacak bacak üzerine atmadı

Ne yazık ki ömrü vefa etmedi

Acelesi varmış koşup da gitti

 

Alim Kaya suskun bir hayat sürdü

Çevresine iyi fikirler verdi

Uyum mu yaşadı beraber oldu

Doluluk ilkedir benim köyümde

 

Hacip amca kayalardan taş gibi

Ömür yüz yaşında uçtu kuş gibi

Bir asır olmuştu sanki dün gibi

Mezarı İzmit’te orada yatıyor

 

KESER AİLESİ( KAYABEGGİL)

Nezir amcanın Zorlu kuvveti vardı

El attığı kütükleri sökerdi

Her defada üç araba yapardı

Sonunda acılı günler yaşadı

 

İş çıkışı bir taksiye bindiler

Eve gelmek için yola indiler

Elektrik direğine vurdular

Haber geldi Nurbay ölmüş dediler

 

KESKİN AİLESİ (HAYROGİL)

Ağani dede de bıyıklar sarı

Bez torba içinde tütünü yarı

Soğuktan dökülmüş el parmakları

Anlatımı hoştu neşesi hoştu

 

Ramiz amca sefil sefil yazmıştı

Kader demiş ona boyun eymişti

Yürür iken azrail’i görmüştü

Otobüs grupta aldı götürdü

 

 

 

Rahim amca ustalıkta bir hüner

İki parmak ile cevizi kırar

Kıvrak oyun oynar teşiği döner

Pancarcı da eğlence de düğünde

 

Latif amca yolu gözlüyor sandım

Hamdi amca onu özlüyor sandım

Şu yalan dünyadan da usandım

Çöpçüler bir yanda yollar bir yanda

 

Rahim Keskin vatan görevinde iken

Teröristler pusu kurdular erken

O da şehit oldu vatanım derken

Şimdi Bursa da Şehitlikte yatıyor

 

Geçen günler bir hiç yere tükendi

Kimisi kavruldu kimisi yandı

Bilmem Mükerim Keskin mi aldandı

Durum işte böyle al biçim biçim

 

Kamil Keskin kalkıp Bursa’ya geldi

Kendine bir iş bulayım dedi

Deniz dalgaları hiç affetmedi

İmdat diye diye bağırıp gitti

 

Fariz Keskin hayli Almanya’daydı

Bu yorgunluk sonu emeklilik oldu

İkamet kararım Bursa dır dedi

O da aramızdan ayrılıp gitti

 

KÜÇÜKALTUN AİLESİ (KAYAGİL)

Şevket dayım zor günlerden geliyor

Yedi çocuk bir de öksüz kalıyor

Çavdarlı’da doğup nerede ölüyor

Adapazarı’nda onun mezarı

 

Dayıoğlu Zekeriya suskundu

Konuşmazdı elaleme küskündü

Azrail onu da ağaçta buldu

Can çekildi aşağıya düşünce

 

Bahattin ağabey ve de karısı

Acı haber bir trafik kazası

Sanki böyle imiş alın yazısı

Bu dünyada yokmuş gibi gittiler

 

Nedim dayı hem konuştu hem sustu

Son zamanda sanki hayata küstü

Ağladı Kemal’i bağrına bastı

Elveda yavrular deyip de gitti

 

ORAL AİLESİ (KIRIÇGİL)

Civan dede ömür boyu çobandı

Yedi gevrek içti suyu şahlandı

O güzelim yaylalarda yaşadı

Dağlara hükmeden Köroğlu gibi

 

Fuat Oral henüz gencecik yaşta

Anayı babayı koyduk telaşta

Yaktı yürekleri yaktı ateşte

Gidenler geriye gelmez bir daha

 

Çocukları ile inmiş kıyıya

Bir gün olsun piknik yapayım diye

Kızını görünce atlamış suya

Zalim Çoruh Yaşar’ı da götürdü

 

Yıllar yılı at peşinde dolaştı

Komşuların işlerine ulaştı

Evlat acısı ile yandı tutuştu

Vezir amca böyle kahırla gitti

 

Ahmet Oral doğru çizgide gitti

Hiç durmadı koyun kuzuyu gitti

İzmit’e yerleşti evini yaptı

Erken veda etti tüm dostlarına

 

PEHLEVAN AİLESİ (PELANGİL)

 

Hafiz dede  Sebat etti sabretti

Mücadeleli yaşamaya azmet ti

Kimi peşin verdi kimi yok sattı

Komşular da razı o da razıydı

 

Ömer amca at sırtında gidiyor

Yaylalardan tokluları güdüyor

Torunu Fikret e tarif ediyor

Ağzında sigara keyif çata çata

 

Taştan amca geceden evinden çıktı

Öküzlerle orman yolunu tuttu

Tabakayı taş üstüne bıraktı

Oğlu da sigara tüttürsün diye

 

Karlı dağlar gibi yüce görünür

Sanki sır doludur nice gürünür

Göç etmişti Ardanuç’ta bulunur

Dostlara selam Terme Mustafa amca

 

Fazlı amca iyi peşrev yapıyor

Sesi gür çıkıyor nara atıyor

Meydanları birbirine katıyor

Elenseler başka künde bir başka

 

Yaşamak için dünyaya geldi

Traktör devrildi vay anam dedim

Trafik kazası onu da yedi

Genç yaşında gitti Hakkı Pehlevan

 

Ardanuç ilçesi Kaşıkçı köyü

Son durak Bursadır ikametleri

İki kardeşin de burda mezarı

Kemal ile Alim Pehlevanların

 

İsmet Pehlevanın gücü yeterdi

Güreşinde kafa kolu çekerdi

Emekli olup Ankara’ya yerleşti

Kara toprak onu da aldı yanına

 

Hulus Pehlevan nice uğraşlar verdi

Durmadan koşturdu hayat bu dedi

Mavi boncuk traktör severdi

Hatıra olarak koyup da gitti

 

TEK AİLESİ (HUMBARAGİL)

Firkan Tek hem yetim hem öksüz kalmış. (1903 1965)

Bir yaprak misali sararmış solmuş

Kimi zaman gülmüş kimi kahrolmuş

Böyle garip garip bitmiş bu dünyadan

 

TURAN AİLESİ (TATARGİL)

 Musti amca ne zorluklar görmüştür

Çoğu zaman nice darda kalmıştır

Napızarı cılga ile sürmüştür

Kışa bir hazırlık olacak diye

 

Ceviri amca nice nice yorulmuş

El açıp da taş toprağı sarılmış

Kazma kürek ile yolda çalışmış

Bilemeden isyan etmiş hayata

 

Mazlum amca ustalıkta bir hüner

Kurduğu değirmen kusursuz döner

Yaptığı işlerde sabırla bekler

Sabırlı sabırsız günlerde bitti

 

Aydınlardan biri de Hesabali Turan

Maarife büyük hizmetler veren

Eğitimi hakkı ile beceren

Geleceğe temel attı da gitti

 

Günler haftalar evinde kaldık

Sofralar dolusu ekmeğini yedik

Fikriye abladan Güleryüz gördük

Adeta bir candır Enver ağabey

 

Turan Coşkunoğlu iyi avukatı

Hizmetler üstüne hizmetler kattı

Nice davaları yenipte attı

Her şeyi bırakıp gitti dünyada

 

URHAN AİLESİ (KEZOGİL)

Tavla yarışını önde götürür

Neşe katar muhabbeti artırır

Hazır cevap verir sözü bitirir

Taşı gediğine kor Hüsen amca

 

Sadık amca Bilbilene giderdi

Bir yaz boyu koyunları güderdi

Sular içer havasının tadardı

Şimdi geriye anılar kaldı

 

İshak amca namaz çağrısı yaptı

Beş vakit namazı kılmak sevap dı

Tatlı geçimliydi bütün ev halkı

O güzelim günler yok olup gitti

 

Necmettin ağabey bizi arardı

Halımızın hatırımızı sorardı

Aferin çocuklar çalışınız derdi

Artvin’de okulda okurken bize

 

Sıddık ağabey köyün terzisi idi

O yıllar çok şal elbise dikerdi

Benden türkü söylememi isterdi

Sıkılırdım utanırdım ne diye

 

Sabahattin ağabeyin dostluğu bir hoş

Gönül yapması hoş sohbeti bir hoş

Saygısı sevgisi rağbeti bir hoş

Yad edilip anılacak dillerde

 

Dolu bir hayata merhaba dedi

Hoşça karşılandı hoşça el verdi

Herkes gibi oda çok sevecendi

Nursal Urhan böyle ayrılıp gitti

 

YILDIZ  AİLESİ (PURTOGİL)

Şamil dede kara kovanda arı

Saklamış beslemiş alırmış balı

Hani kime kalmış dünyanın malı

Kazanan da kaybeden de bir gibi

 

Cevdet amcanın ömrü neşeli geçti

Zorluklarda kolay kapılar açtı

Karar verdi Ardanuc’a yerleştiği

Komşular bir yanda köyü bir yanda

 

Cemil Yıldız hayli acılar gördü

Acılar içinde ayakta durdu

Kimi ağlar oldu kimi de güldü

Ne yaşantılar var benim köyümde

 

YILMAZ AİLESİ ( HUSOGİL)

Köy evlerinde ustalık yaptı

El emeği verdi çatılar çattı

Bu işlerde hayırlı zorluklar çekti

Mezarında rahat yat Zihni amca

 

Eyüp amca koyun ağılı yapar

Koyunu beklerken kalifte yatar

Kav çakmağı ile sigara yakar

Keyifli keyifli gün akşam olur

 

Sadık amca yaman hastalanmıştı

Son zamanda çaresizce kalmıştı

Kemikler kırılmış damdan düşmüştü

Acılar içinde kıvranıp gitti

 

 Hazık amca yıllarını harcadı

Orman yetiştirdi emekler verdi

Evlatlar kaybetti acılar gördü

Bağrına taş bastı benim köyümde

 

Fikri komşuları Köyü özledi

Yıllar oldu özlemini gizledi

Bu yıl da köyümü göreyim dedi

Çorum’da bir kaza yolunu kesti

 

Yüz yüze gelip de tanıdıklarım

Birer dörtlük ile tanıttıklarım

Şayet olmuş ise unuttuklarım

Diliyorum affola kusurlarım

Enis sizleri rahmet ile anıyor

 

 

Yukarıda yazmış olduğum mahalle adları lakap harf ya da kelime ifadeleri tamı tamına tutmayabilir

Not; 2009 tarihinde kurgulanmıştır

2009 tarihinden sonra vefat edenler düzenlemede yoktur